تفاوت بیومیمیکری و بیونیک در معماری بر اساس طبیعت

به عبارت دیگر می توان گفت که بیونیک و بیومیمیکری در معماری پایدار هر دو به دنبال بهبود عملکرد سیستم‌های مصنوعی هستند، اما رویکردهای متفاوتی دارند. در بیونیک، هدف این است که از طریق بهره‌گیری از الگوها و ویژگی‌هایی که در طبیعت وجود دارد، عملکرد سیستم‌های مصنوعی بهبود یابد. این الگوها و ویژگی‌ها می‌توانند به صورت شکلی، ساختاری، موادی و یا عملکردی باشند. به عنوان مثال، معماران و مهندسان می‌توانند از الگوهای شکلی پرندگان در طراحی سازه‌های بادگیر و سیستم‌های تهویه هوا استفاده کنند. در حالیکه بیومیمیکری برای مقابله با چالش‌های محیطی، مثل تغییرات اقلیمی و فرسایش منابع طبیعی، به دنبال الهام‌گیری از طبیعت برای ساخت و طراحی سازه‌ها، مواد و فرایندهای مختلف است. در بیومیمیکری، معماران و مهندسان از طریق شناخت و نشان دادن روابط تقلیدی بین سیستم‌های زنده و محیط زیست، برای بهبود کارایی و کیفیت محصولات و فرایندهای ساختمانی استفاده می‌کنند. به عنوان مثال، در بیومیمیکری می‌توان با الگوبرداری از نحوه ی رشد گیاهان برای طراحی سیستم‌های پوشش گیاهی در ساختمان‌ها استفاده کرد.

در واقع هدف اصلی هر دو رویکرد بیونیک و بیومیمیکری، به دست آوردن سیستم‌هایی با عملکرد بهتر و کارآمدتر است. با این حال، رویکردهای متفاوت این دو مفهوم، باعث شده است که برای موارد مختلف طراحی و ساخت سازه‌های گوناگون، یکی از این رویکردها استفاده شود یا هر دو به صورت ترکیبی مورد استفاده قرار بگیرند.