HCD چیست و چگونه تغییراتی درروند طراحی و معماری ایجاد می کند؟

در پاسخ به این سوال که HCD چیست و چه تغییری در روند معماری ایجاد می کند باید گفت که هر چند ساختمان‌ها نیازهای اساسی انسان مانند پناه و امنیت را برآورده می‌کنند، اما معماری بر حالت عاطفی هر فردی که با آن تعامل دارد، تأثیر می‌گذارد. آیا این تأثیر قصدی داشته شده باشد یا نه، یک ساختمان می‌تواند انواعی از احساسات از جمله احساس تعلق، تعجب، ترس و امید را در شخص ایجاد کند.

با این حال، اثرات معماری بر انسان‌ها، نه فقط بر احساسات آن‌ها تأثیر می‌گذارد. انسان‌ها – مانند دیگر موجودات – به شرایط محیطی خود حساس هستند.

تحقیقاتی نشان می‌دهد که معماری و طراحی شهری باعث پاسخ‌های فیزیولوژیکی در افراد می‌شود که می‌تواند به بهبود سلامتی و رفاه بلندمدت کمک کند – و در برخی موارد، بیماری یا افسردگی روانی ایجاد کند.

به عنوان مثال، یکی از مهم‌ترین یافته‌هایی که تحقیقات مربوط به این موضوع ارائه کرده‌اند، این است که ارتباط با فضای سبز و طبیعت به طور قابل توجهی سلامت را بهبود می‌بخشد و به افراد کمک می‌کند تا زندگی بلندتر و خوشبخت‌تری داشته باشند. به عبارت دیگر، فضاهای بسته و محیط‌های کم انگیزه به نحوی که این تأثیرات مثبت را ایجاد نمی‌کنند، معروف هستند.

معماری انسان محور ، که انسان‌ها را در مرکز فرایند طراحی قرار می‌دهد، سعی دارد تا این تعاملات مثبت بین انسان‌ها و ساختمان‌ها را بهینه‌سازی کند.

HCD در معماری مخفف عبارت”Human-Centered Design” به معنی طراحی انسان محور است. این رویکردی در طراحی است که نیازها، ترجیحات و تجربیات افراد را در مرکز فرایند طراحی قرار می‌دهد. هدف از HCD، ایجاد ساختمان‌ها و فضاهایی است که نه تنها عملکردی و زیبایی دارند، بلکه کیفیت زندگی کاربران آن‌ها را بهبود می‌بخشند.

HCD در معماری شامل درک نیازها و رفتار کاربران ساختمان یا فضا می‌شود و با استفاده از این اطلاعات، فرآیند طراحی را هدایت می‌کند. این رویکرد نیاز به همکاری بین معماران، طراحان، مهندسان و دیگر نهادهای مربوط دارد تا محصول نهایی نیازها و انتظارات کاربران را برآورده کند.

برخی اصول رایج HCD در معماری عبارتند از:

۱٫ همدردی

درک نیازها، ترجیحات و تجربیات کاربران ساختمان یا فضا.

۲٫ مشارکت کاربر

مشارکت کاربران در فرایند طراحی تا اطمینان حاصل شود که نیازها و ترجیحات آن‌ها مورد توجه قرار گرفته‌اند.

۳٫ طراحی تکراری

به روزرسانی مداوم طراحی بر اساس بازخورد کاربران و نهادهای مربوط.

۴٫ همکاری چند رشته‌ای

کار با تیمی از کارشناسان از رشته‌های مختلف برای اطمینان از بررسی تمام جنبه‌های طراحی.

به عنوان مثال در مورد طراحی یک جامعه مراقبت از سالمندان در اوهایو، معماران به یک رویکرد بسیار جزئی تر پرداختند تا به سالمندان مبتلا به زوال عقل و آلزایمر خدمات رسانی کنند.

آن‌ها برای این جوامع، مراکزی را طراحی کردند که شبیه به یک محله معمولی دهه‌های ۱۹۳۰ و ۱۹۴۰ باشد، دورانی که بیشتر این افراد در آنجا به دنیا آمده‌اند. این محله شامل تراس‌ها، صندلی‌های راکینگ، فرشی شبیه به چمن و سقف الیاف نوری است که از آسمان روز به آسمان شب تغییر می‌کند.

این طراحی، به‌طور جزئی برای بیماران آلزایمر طراحی شده است که اغلب به خاطر خاطرات اولیه زندگی خود، حتی در حالی که به آرامی چیزهایی را از سال‌های بعدی از دست می‌دهند، این خاطرات را حفظ می‌کنند چون اتصال به خاطرات فراموش نشدنی آنها دارد.

این محیط موجب کاهش اضطراب، عصبانیت و افسردگی می‌شود و باعث تجربیات رایج در افرادی که با زوال عقل و آلزایمر زندگی می‌کنند می شود.

موفقیت طرح‌های معماری انسان محور، با اندازه یا زیبایی آن‌ها سنجیده نمی‌شوند، بلکه با اینکه چقدر ارزش به زندگی روزمره در کاربران طرح هایشان اضافه می‌شود مورد ارزیابی قرار می گیرد.

در کل، HCD در معماری یک رویکرد متمرکز بر طراحی انسان محور است که به رضایت و خوشبختی کاربران توجه می‌کند.

مطالب مرتبط دیگر:

نقش آگاهی بخشی و تغییر فرهنگ در مدیریت پایداری

وارد کتابخانه ی معماری سایت محقق شو شوید